Canon EOS R6 Mark II – test na zamarzniętych jeziorach Laponii

Na co dzień fotografuję głównie motoryzację, od imprez tuningowych przez treści wykorzystywane w mediach, reklamach a na imprezach torowych kończąc. Tym razem miałem ogromną przyjemność polecieć do Laponii, północnym regionie Finlandii, aby dokumentować wydarzenie Fastline Ice Experience — treningi jazdy sportowej na zamarzniętych jeziorach z wykorzystaniem opon z kolcami. Zabrałem ze sobą na testy Canona EOS R6 Mark II z obiektywami RF 24-105 mm f/4L i RF 100-500 mm f/5.6-7.1L.

Fastline Ice Experience to całkiem wymagające wydarzenia do fotografowania. Z jednej strony mamy mróz i śnieg wylatujący spod kół samochodów co naturalnie predeterminuje do użycia sprzęt posiadający podstawowe uszczelnienia. Z drugiej zaś strony, śnieg bez oświetlenia słonecznego jest raczej jednolity i okazuje się sporym wysiłkiem dla autofocusa. Na dodatek dodajmy fakt raczej chaotycznego ruchu samochodów, dużych prędkości zbliżania do fotografującego i częstych zmian kierunku — otrzymujemy warunki, w których techniczne atrybuty wykorzystywanego sprzętu grają większą rolę niż kiedykolwiek.

Dlaczego Canon EOS R6 Mark II?

Canon EOS R6 Mark II cechuje się bardzo rozbudowanym systemem autofocusa, wykorzystującego w swoim działaniu między innymi technologie oparte o AI. Do tego oferuje tryb automatycznego rozpoznawania i śledzenia różnych obiektów, w tym samochodów. Ważna jest również stabilizacja obrazu. Fotografując samochody w ruchu i chcąc przedstawić rzeczoną dynamikę na zdjęciu, bardzo często korzystam z relatywnie długich czasów otwarcia migawki (1/80 s – 1/160 s).

Co ważne, stabilizacja matrycy w R6 Mark II, działa w porozumieniu ze stabilizacją wbudowaną w obiektywy RF co dodatkowo podnosi jej osiągi. Kolejną ważną dla mnie sprawą była żywotność i kompatybilność akumulatorów.  Od lat pracuję na aparatach Canon: 5D Mark III, 6D Mark II i EOS R. Wszystkie te modele, są zasilane akumulatorami z rodziny LP-E6, dzięki czemu, testowanego R6 Mark II, mogłem zasilać moimi starszymi ogniwami.  Bardzo cenię tę kompatybilność, co zachęca do wymiany korpusu na nowy.

Ostatnią rzeczą, na którą szczególnie zwróciłem uwagę w specyfikacji — i jednocześnie wisienką na torcie — jest prędkość zdjęć w trybie seryjnym. Canon R6 Mark II oferuje w tym zakresie bardzo potrzebne 12 kl./s przy użyciu migawki mechanicznej i z automatyką AF/AE i aż 40 kl./s przy migawce elektronicznej. Co ważne, nowa matryca zastosowana w R6 Mark II, ma dosyć szybkie czasy sczytywania, więc nie widać efektu rolling shutter. W praktyce zatem 40 kl./s naprawdę działa i ma sens.

SPRAWDŹ: Samochody i fotografia. Jak połączyć dwie pasje? Wywiad z Filipem Blankiem

Canon EOS R6 Mark II w praktyce: od razu się z nim dogadałem

Canon EOS R6 Mark II jest zbliżony w obsłudze do wielu innych pełnoklatkowych aparatów tej marki. To duża zaleta, ponieważ w zasadzie od razu byłem w stanie „dogadać się” z nim po mojemu. Przez ponad 180000 klatek bardzo zżyłem się ze swoim EOS R i nieco obawiałem się minimalnych zmian, które pokłóciłyby się z przyzwyczajeniami. Tak jednak nie było, a przesiadka była bezproblemowa.

Aparat jest imponująco responsywny, szybko się włącza i nie zacina się podczas pracy lub zmiany ustawień. Niby oczywistość, ale warto to podkreślić, że R6 Mark II prezentuje poziom solidności obsługi znany z profesjonalnych lustrzanek, które bezlusterkowa konkurencja doganiała przez kilka lat.

Korpus pewnie leży w dłoni, posiada też ekrany pozwalające na bezproblemowe śledzenie i nadążanie za pędzącymi ponad 140 km/h samochodami. Mowa tu oczywiście o wizjerze oraz ekranie głównym. Bateria w temperaturach z zakresu -10 do -25 stopni Celsjusza pozwalała na wykonanie około 3000-3500 zdjęć na jednym pełnym ładowaniu. Warto dodać, że mówimy tu o fotografowaniu seriami, co zauważalnie mniej odbija się na baterii.

Dawno nic nie zrobiło na mnie takiego wrażenia, jak autofokus na pojazdy w R6 Mark II

W fotografii motoryzacyjnej, motorsportowej, nawet najlepszy autofokus nie zagwarantuje nam stuprocentowej celności. Z doświadczenia jest to najzwyczajniej w świecie niemożliwe z uwagi na dynamiczny i chaotyczny ruch samochodu na torze. Oczywiście są łatwiejsze i trudniejsze sytuacje, najlepiej fotografuje mi się samochody w środkowej fazie zakrętu kiedy utrzymują względnie zbliżoną prędkość (nie przyspieszają dynamicznie ani nie hamują) oraz w drugiej połowie prostych odcinków — gdzie analogicznie, dynamika przyspieszenia nie jest tak wysoka jak na wyjściu z zakrętu.

Canon EOS R6 Mark II w połączeniu z obiektywami RF 100-500 mm i RF 24-105 mm to bardzo skuteczne narzędzie. Pierwszy raz od dawna spotkałem się z tak znaczącym przełomem w komforcie fotografowania. Funkcja automatycznego rozpoznawania samochodów rzeczywiście działa, praktycznie niezależnie od ogniskowej czy odległości od obiektu. Myślałem, że dużo widziałem, ale to była zmiana jakościowa, która pozwoliła w pełni skupić mi się na kadrowaniu.

„Normalnie” pozostawiam delikatny margines przestrzeni dookoła samochodu i skupiam się na utrzymaniu ostrości na obiekcie oraz na stabilnym podążaniu za samochodem, by uzyskać efekt panoramowania. Co imponujące, wspomniany zestaw pozwolił mi prawie kompletnie wyłączyć obawę o błąd techniczny, mogłem komfortowo fotografować samochody nawet wtedy gdy wypełniały praktycznie cały obszar kadru. Czapki z głów!

Stabilizacja: „co mi jeszcze potrzeba?”

Wspomniałem na początku o technice panoramowania. Przy odpowiednio dużej ogniskowej i prędkości obiektu, używając dłuższego niż normalnie czasu otwarcia migawki, możemy uwidocznić dynamikę poruszającego się obiektu poprzez podążanie za nim. W efekcie uzyskujemy ostry obiekt na zdjęciu i efektownie rozmazane/poruszone tło. Nie trzeba być Arystotelesem, żeby dojść do wniosku, że technika ta, aby skutecznie jej używać na długich ogniskowych, wymaga: a) stalowej ręki lub b) dobrej stabilizacji obrazu. Dla celów naukowych skupimy się nad drugą opcją, chociaż chętnie usłyszę jeśli komuś wychodzi opcja a).

Synchroniczne działanie dwóch rodzajów stabilizacji jest odczuwalne i podnosi komfort użytkowania sprzętu. Ruch całego zestawu podczas podążania za obiektem jest bardziej przewidywalny niż przy wykorzystywaniu samej stabilizacji w obiektywie (porównałem działanie, podpinając RF 100-500 do swojego EOS R). Efektem jest również znacznie wyższa skuteczność takiej stabilizacji. Pozwoliła mi na komfortowe wykorzystywanie czasów 1/100-1/160 s (z ręki!) przy ogniskowych z zakresu 400-500 mm. To rewelacyjny wynik i w zasadzie moment, w którym należy zadać sobie retoryczne pytanie: „co jeszcze mi potrzeba?”.

Nie traktując obiektywu 24-105 po macoszemu (choć rzeczywiście wykorzystałem go w mniejszym stopniu niż 100-500), wspomniana synchroniczna stabilizacja pozwoliła mi wykonać zdjęcia z bagażnika poprzedzającego samochodu. Zdjęcia car-2-car nie są niczym niecodziennym, wykonuje się je w kontrolowanych warunkach i nie wymagają niesamowitego autofocusa lub stabilizacji.

Nieco inaczej sprawy wyglądały w Laponii, gdzie sytuacja była znacznie bardziej dynamiczna, niż na równym asfalcie. Fotografowany samochód jechał tuż przede mną efektownym poślizgiem, a samochód, w którym siedziałem, trząsł się okropnie i co chwila zmieniał kierunek jazdy. W takich warunkach obiektywnie traktuję wykonanie tych zdjęć jako „prawie cud” – prawie cała zasługa za ostre ujęcia spoczywa na sprawności mechanizmu stabilizacji.

Jakość obrazu bez zarzutu, nawet na wysokich czułościach

W obecnych czasach jakość obrazu topowych aparatów pełnoklatkowych i nowych obiektywów zbliżyła się do siebie jak nigdy wcześniej. Szczerze mówiąc, nie miałem nawet cienia wątpliwości, że R6 Mark II z obiektywami RF 24-105 i RF 100-500 „dowiezie”. Na pewno w R6 Mark II pozytywnie oceniam odwzorowanie kolorów, dynamikę tonalną, zdolność do „ratowania” przepalonych lub czarnych partii obrazu, super elastyczną matrycę oraz sprawność działania przy wyższych czułościach.

W większości sytuacji używałem ISO w zakresie 100-400, ale zrobiłem część zdjęć na ISO 800 i ISO 1600 i w zasadzie nie zauważam znacznej różnicy między plikami. Niby dzisiejszy standard, ale warto zdać sobie sprawę z tego jak bardzo jest to imponujące osiągnięcie w perspektywie pierwszych aparatów pełnoklatkowych. Jeśli chodzi o obiektywy: 24-105 mm f/4 L to klasyk swojego formatu, wszystkie wersje tego obiektywu zarówno dedykowane do bagnetu EF jak i RF nie rozczarowują i ja również byłem bardzo zadowolony z ostrości i kontrastu. Winietowanie pewno występuje, ale wbudowana funkcja automatycznej korekcji profilem w Lightroomie pozwala o tym zapomnieć.

Dla mnie liczy się realna użyteczność, nie testowałem tego sprzętu laboratoryjnie, nie byłem tym zbytnio zainteresowany. RF 100-500L to bardzo solidne, białe, metalowo-szklane „działo”, które również odznacza się ostrością i kontrastem, dobrym działaniem pod słońce. Przy wyborze teleobiektywu można się „naciąć” na modele z niedostateczną ostrością obrazu na przykład na szerokim albo wąskim końcu zakresu ogniskowych. W przypadku 100-500 nie zauważyłem żadnych odchyłek. Profesjonalnie powtarzalne zachowanie, można na nim śmiało polegać.

Na koniec: ciekawostki z lampami

Dobrym przykładem sprawności potrzebnych do fotografowania motoryzacji, są dwa zamieszczone zdjęcia wykonane nocą z wykorzystaniem radiowo sterowanych lamp. Porsche 911 sfotografowałem z odległości około 120 metrów w kompletnej ciemności — autofokus celował tylko w światła samochodu jako dwa jedyne kontrastowe punkty.

Alpine A110 sfotografowałem podczas efektownego uślizgu podczas skrętu, również z wykorzystaniem dwóch lamp — ale tutaj już z bardzo bliska, z wykorzystaniem obiektywu 24-105. Mrożenie ruchu i dynamiki sceny błyskiem w nocy nigdy nie było moją ulubioną techniką, ale musicie przyznać, że wyszło efektownie, co?

Dowiedz się więcej:

• Canon R6 Mark II w naszych rękach. Aparat idealny?
• Canon EOS R3 – 8 rzeczy, które warto o nim wiedzieć
• Canon EOS R3 – test. Bezlusterkowiec, na który czekałem
• Canon EOS R8 – pierwsze wrażenia. Najlepszy aparat dla amatora?
• Jaki obiektyw Canon RF wybrać? Modele, na które warto zwrócić uwagę
• Jaki bezlusterkowiec Canon wybrać? Wszystko, co warto wiedzieć
• Zabrałem Canona EOS R50 w weekendową podróż