Kiedy sprawdza się teleobiektyw?

Zastanawiasz się, czy dokupić do swojej lustrzanki teleobiektyw? Dziś wyjaśnimy Ci, na jakie rodzaje dzielą się teleobiektywy i w jakich rodzajach fotografii sprawdzają się najlepiej. Chcesz fotografować krajobrazy, sport albo dzikie zwierzęta? Jeśli tak, zdecydowanie powinieneś poświęcić chwilę na lekturę. Zapraszamy!

Rodzaje teleobiektywów

Teleobiektywy, podobnie jak klasyczne obiektywy, można podzielić na kilka sposobów. Dwa najpopularniejsze wiążą się z klasyfikacją w oparciu o ogniskową.

1. Wartość ogniskowej określa, jaki zasięg ma teleobiektyw, a co za tym idzie: jak daleko może się znaleźć fotografowany obiekt, byś bez problemu zarejestrował go ze szczegółami i zadowalającą ostrością. Teleobiektyw może być zatem krótki (70-100 mm), średni (100-300 mm) bądź bardzo długi (>300 mm). Ten ostatni to superteleobiektyw, przydatny m.in. podczas fotografowania igrzysk sportowych z trybun czy dzikich zwierząt z oddali.
2. Teleobiektyw może być albo stałoogniskowy, albo zmiennogniskowy (czyli wyposażony w zoom). Ten pierwszy odznacza się niższą wagą i jest poręczniejszy, za to drugi ma większą funkcjonalność.

Przykłady:

• obiektyw Sigma A 70 mm f/2.8 DG Macro jest krótki i stałoogniskowy,
• obiektyw Sigma 100-400 mm f/5-6.3 DG OS HSM jest średni i zmiennoogniskowy,
• obiektyw Sigma 120-300 mm f/2.8 S OS DG HSM jest długi i zmiennoogniskowy.

Przeznaczenie teleobiektywu

Najpopularniejsze zastosowania teleobiektywu to fotografia: dzikich zwierząt, krajobrazowa, sportowa, portretowa. Poniżej znajdziesz krótkie charakterystyki doboru modelu do rodzaju fotografii.

1. Fotografia przyrodnicza – tu sprawdzają się teleobiektywy długie i zmiennoogniskowe. Ponieważ są duże i masywne, wymagają stosowania statywu. Sprawdzi się np. obiektyw Sigma C 150-600 mm f/5-6,3 DG OS HSM.
2. Fotografia krajobrazowa – chcesz uchwycić na zdjęciu góry, jeziora, pola, lasy lub zachody słońca? Nie będą Ci potrzebne długa ogniskowa ani zoom. Zwróć uwagę np. na obiektyw Sigma 105 mm f/1,4 DG HSM Art.
3. Fotografia sportowa – w czasie fotografowania zawodników zazwyczaj zajmuje się pozycję wygodniejszą i bliższą bohaterom zdjęć niż w fotografii przyrodniczej. Tu więc sprawdzi się obiektyw Sigma 120-300 mm f/2.8 S OS DG HSM, a nawet krótszy, np. do 200 mm.
4. Fotografia portretowa – robienie portretów teleobiektywem wywołuje największe zdziwienie. A jednak, to korzystne rozwiązanie! Bohater zdjęcia jest wyrazisty, podczas gdy tło za nim rozmyte, stonowane. Właśnie tu najlepiej sprawdzają się krótkie teleobiektywy stałoogniskowe (m.in. wspomniany już obiektyw Sigma A 70 mm f/2.8 DG Macro) i zmiennoogniskowe (np. obiektyw Sigma 50-100 mm f/1,8 DC HSM ART).